Rooje en nieuwjaar

Vandaag eindelijk weer eens aan de 33 gewerkt. De verkeerde, de Rooje. Ik heb de winterbanden eronder gelegd en een ritje gemaakt naar Heinsberg. Liep lekker, niet zo hard geveerd, maar het blijft een 1300. De blauwe heer staat maar wat, en het werk schiet niet op. 2007 zou het jaar van de Sportwagon worden. Nou mooi niet! Ik heb mijn tijd verdaan aan een jubileumboek en wat ruzie gemaakt over onnozele zaken. het boek is nu klaar, maar het jaar is ook om. We gaan op 2008 af en de blauwe staat al weer een half jaar langer stil. Tijd voor actie en vernieuwing van het goede voornemen van afgelopen jaar:
2008 het jaar van de Sportwagon!
Ik moet me ertoe aanzetten mijn werk vast te leggen in deze blog, dan komt er van werken ook iets. Deze week ga ik maar weer eens de balans opmaken, de stand van zaken opnemen, En dan aan het werk.

Het blok

Hij is weg en ik mis hem. Een beetje. De QV is heengegaan in vrede op een regenachtige avond zijn de Billyboys hem komen ophalen en hebben hem heengedragen. Voorgoed. Zijn hart heb ik bewaard. Het staat in mijn garage, naast de wasbak en zal op een gepast moment tevoorschijn worden getoverd om weer opnieuw dienst te gaan doen in de blauwe. Nieuw leven voor de QV. Ik hb er spijt van dat ik de QV met remklauwen heb weggedaan. Ik wilde hem rollend de deur uitdoen, om de billyboys niet al te zeer op te zadelen met lastige kwesties. Maar dat was natuurlijk stom. die jongens halen een pak ijzer op, gratis en hoeven er niets voor te doen. De remklauwen zijn ATE-klauwen voor geventileerde schijven. Die schijven waren wel op, maar de klauwen waren uiteraard nog goed. Voor verbeterde remkracht zijn nieuwe klauwen te duur (300 euri), zonder schijven!
Intussen is de Rooje in reparatie; ik ben hem een trekhaak aan het verpatsen. De oude trekhaak van de QV paste niet helemaal, in ieder geval niet zonder de bumper te verzagen. een neiuwe trekhaak kost 190 euri, maar dan heb je ook een Brink. Zelf monteren is een fluitje, maar dan moet je wel de antiroestbehandeling van tere delen in de achtersteven meteeen doen. Bruime plekjes op de randen onderlangs en daar waar geboord is, meteen goed behandelen. Dan kan het beestje er weer jarenlang tegen.
Lopen doet hij inmiddels beter, die Rooje. De motor is nu lekker ingereden (stand 72600; we hebben er al ruim 1000 km mee gereden) en ik heb gisteren gemerkt dat hij ook aardig remt. Veel beter dan die serie twee modellen. Of zou dat de nieuwigheid zijn?
Als de trekhaak eronder ligt en de vakantie voorbij is, (nog anderhalve week) dan ga ik weer aan de blauwe beginnen. Ik wil hem zo opmaken dat het een QV lijkt, met stabilisatorstang voor, skirts, remklauwen(?) en motor! En gauw een beetje, want ik mis hem ...

33 x 3

Afgelopen weekend was wel heel erg decadent. Mijn gekte werd nu even eminent zichtbaar voor de buitenwereld. Mijn buurman vroeg mij vanmorgen waar 'de zwarte' is. Tja, die staat in de garage, de blauwe heer op de oprit en 'dae rooje' voor het huis.
Dat de QV zijn donorcodicil had ingvuld, is niet onopgemerkt gebleven: zijskirts, sloten, ruitenmotortjes en voorruiten, uitlaat, wielen, interieurdelen, bumper, trekhaak, grill, lichten rondom, blok! Oh, en de pas vernieuwde benzineleiding en misschien ook wel de geventileerde remschijven van voor. Van voor ook de stabilisatorstang, niet te vergeten. De kelder is propvol, de QV is kaal als een kip en gelukkig slechter dan gedacht. Maar zijn geest zal voortleven! Het blok zal worden nagezien en zal eventueel gereviseerd terugkeren in de blauwe heer. Stabilisatorstang, zijskirts en wielen maken de QV-look van de blauwe heer compleet. Tijdplan: onmogelijk aan te geven. Effect: niet te beschrijven rijgenot!
De rooje loopt soepel, trek leuk op, maar heeft veel toeren nodig om snelheid te houden. In tegenstelling tot de QV, die kwam helemaal van onderop en ging door tot 6500 toeren ... en dan dat geluid (met dank aan K&N)! Ik mis hem nu al. We moeten hem snel ontleden, het blok ligt er nog in, maar op de aandrijfassen na, is hij helemaal los. Die blauwe klaarmaken en zo snel mogelijk dat 1700 blok erin lepelen. Dan de grijze SW nog even ontleden, of verkopen: Er ligt nog een goed 1300 blok in, en is verder helemaal compleet. Met een gaaf Imola-interieur.
Of krijg ik langzaam plezier aan dat klussen? Wat komt er na 33?

Tulipo

Rooje

Tja, regelmatige lezers konden het al weten, anderen vermoeden. Al een hele tijd zijn we op zoek naar een vervanger van de QV, die sinds een jaar neit meer de aandacht kreeg die hij eigenlijk, gezien zijn historie en kwaliteiten verdiende. QV kochten we vier jaar gelden van de eerste eigenaar, een Fransman uit Brussel, met een duitse echtgenote die de auto prefereerde boven hun nagelnieuwe 147. Die Fransoos leverde de QV mooi af in Hasselt waar ik mijn SW-platen erop schroefde en naar huis gereden ben. Vier jaar trouwe dienst en nu vervangen door een type III, een rooje 1.3 nog wel. Eigenlijk is het schandalig, maar deze type III is een verhaal apart. Gekocht bij Autovedo in Echt. het ding stond al een hele tijd en ik had hem al gezien. Maar een rooje wilde ik nooit en toen ook niet. Ik had er niet meer naar gekeken, toen vorige maand Marianne meldde, die heeft een neus voor dergelijke zaken, dat hij maar 71.000 km op de teller had. Dat is niet veel voor een rooje 1.3 uit '92 en mijn interesse was nu wel gewekt. De QV gestart en naar Echt gereden voor een testrit. Marianne was helemaal in haar nopjes, ze heeft alleen maar op de parkeerplaats gereden, maar met de stuurbekrachtiging was ze meteen vertrouwd. 's-Anderendaags meteen teruggebeld en de koop gesloten. Vorige week opgehaald. Drie kleuren rood, maar deze auto is van binnen EN van buiten nog als nieuw! En servostuur, nieuwe banden, goede remmen, goede uitlaat. We zijn weer volledig mobiel.
De QV is een ander verhaal. Met enige spijt heb ik hem gestript en ben ik bezig het blok te verwijderen. De kelder raakt alweer aardig gevuld met reservedelen, maar die komen bij de SW goed van pas: skirts, stbilisatorstang voor, voorbumper, leren stuurwiel, electrische prullaria en natuurlijk de 1700-blok. Die laat ik reviseren en leg hem in de blauwe. Zo krijgt blauwe heer uit Antwerpen een donorhart van een Franse QV uit Brussel. Wacht maar eens, ls dat project klaar is, dan staat er wat moois op de oprit! Maar daartoe moet ik eerst de lasman aan het werk zetten en daarna een degelijke schoonmaak- en tectyleerbeurt laten doen. Mijn champagnegrijze SW moet dan nog wat zaakjes doneren aan de blauwe heer; een hemel, de trekhaak, de achterste zijruitjes, interieurdelen en nog wat gerief.
Ach voorlopig zijn we nog even bezig. Dat houdt ons van de straat. Voorlopig!
Tulipo

De tank

Vandaag de benzinetank verwijderd. Niet dat dat nu echt nodig was, de rem- en benzineleidingen liggen in de weg als er gelast moet gaan worden. Daarnaast kan een kleine controle van de tank en de aanvoeropening naar de tank toe, echt geen kwaad. Zeker niet bij de 33. De tankopening vertoont nog geen jeugdpuistjes, en de verwijdering van de zichtontnemende delen aan de binnenkant, leverde vooralsnog geen verontrustende beelden op. De vloer boven de tanks was overigens ook schoon. Dat kan niet gezegd worden van de ophanging van de wielen en de uiteinden van de dorpels. De ophanging van de achterwielen is tamelijk roestig en zal een grondige poetsbeurt moeten ondergaan. De dorpels, de eigenlijke reden van de hele operatie, heb ik nog ontdaan van overbodige kit en bitak, om de roestplekken bloot te leggen. en dat viel niet overmatig tegen.
De opgebokte auto is langzaam toch helemaal gestript. De tank zal ik moeten nalopen op lekkages; vol laten lopen met water. Er is behoorlijke rost aan de linkerkant van de tank, die ik kan wegschuren. Of dat gaten oplevert is te bezien. Een nieuwe tank moet ook op te sporen zijn, maar ik heb nog niets gevonden.
Morgen inspectie van de tank, opschuren wielophanging en verwijderen benzineleidingen onder de dorpels.




















Oh, gisteren naar M-Gladbach gekacheld om een Lancia Thema 2.0 16V ie SW Pininfarina te bezichtigen. Ik had zo'n bak nog nooit gezien, alleen op plaatjes, terwijl hij uit dezelfde tijd stamt als onze eigen 33 SW, en van Pininfarina is. De turk die de wagen te koop had staan, had een smoezelig zaakje aan de 'autostrada' Krefelderstrasse in Gladbach. Hij vroeg 1450 euro. Het ding startte al niet en de achterremmen zaten muurvast. Meneer had geen platen, dus we mochten alleen op de plaats van zijn bedrijf rijden, met vaste remmen ... Tjonge! Maar de Lancia was echt FANTASTISCH; nappaleren bekleding, superluxe accesoirie, airco, veel, heel veel plaats. Maar ik heb niet toegehapt. gelukkig. Marianne hielt mij tegen en dat was maar goed ook. Ik heb er ook geen spijt van, maar wat een wagen, een echte luxetank!! (Hier staat er nog eentje, nog beter). Het niet kopen van deze auto was wel weer een hele stimulans om onze eigen SW weer eens goed aan te pakken. (Maar ik hou die bakken in de gaten.)

 

Buurman en buurman

Ook mijn buurman houdt van klassiekers. Een junior moet het worden, een Alfa Giulia GT junior, ook 'Bertone' genoemd. Ondanks dat hij al heel wat Opels heeft versleten, heeft hij het hart toch op de goede plek zitten. Maar hij wil niet gaan restaureren, nee, daar moet je hobby aan hebben ...
Mijn hobby vordert, maar langzaam. De bumper ontleedt, ontroest en de tere delen in de menie gezet. Er zit een barst in het plastic, maar ik kan mijn champagne onderdelendepot nog eens nazien op een beter exemplaar. Die heeft wel een fikse tik gehad, tijdens een kleine carambolage in de stad. Maar ik moet het bekijken. Ik zal die overigens snel eens uit elkaar moeten draaien om inzicht te krijgen in de hoeveelheid gave onderdelen die daar nog aanzitten. Ik denk dat ik het plaatwerk zal gaan verpatsen, maar de rest weet ik nog niet. Ik kan niet alles in de kelder leggen. En wat mijn QV betreft heb ik ook een hard hoofd in een eventuele restauratie. Als ik zelf zou kunnen lassen, maakte mij dat niet zoveel uit, dan kan ik prutsen totdat ik een ons weeg, maar als ik op anderen aangewezen moet blijven, is het onbegonnen werk. Toch maar nog eens informeren naar een lascursus in Maaseik, bij St. Jan. Goede degelijke cursus voor redelijk geld. Maar dan wordt het wel leuk, die hobby.
Buurman wil eerst een tuinhuisje, zijn keuken verbouwen en dan de tuin opknappen. Over hobby gesproken.
Tulipo

1 op 70

Vandaag heb ik een paar uur geprutst aan de zopas gedemonteerde voorbumper. Het ding stond sinds de demontage buiten en vanmiddag heb ik de ophanging aan de binnenkatn van de bumper eens uitelkaar gehaald. Ook hier de nodige roest, maar het viel alleszins mee. Een paar schroeven losgedraaid en de ijzeren strip eens goed geschuurd, evenals de bevestigingsijzers. Het werkje kon ik niet helemaal ongestoord doen omdat mijn buurjongen aan het prutsen was aan zijn motorfiets. Maar hij en zijn vriend zijn nog wat onervaren in het klussen en beginnen lustig aan de demontage van een achterkant van een snelle motor en komen dan allerlei onverwachte zaken tegen. Buurman springt natuurlijk graag bij en helpt een handje, schroefje hier, plaatje daar en van die dingen.
Ik heb me nooit met motorfietstechniek beziggehouden, maar ik leerde vandaag dat dit exemplaar (een Yamaha R6) 600 cc nodig heeft om 120 pk te leveren. Het apparaat weegt 165 kg en gaat ongekend hard. Het is interessant te weten, als je die cijfers vergelijkt met bijvoorbeeld onze QV: 1700 cc, 118 pk, 900 kg en 195 km/u top (in goede tijden). Maar moderne auto's gaan daar licht overheen, bijvoorbeeld de FIAT 500: 1300 cc, 120 pk, ternauwernood 1000 kg en heel hard. Blijkt dat lichtere auto's sneller rijden. Kijk maar eens naar de onderstaande foto (het lijkt wel een Panhard 24 in rood of wit), en vooral naar de filosofie erachter:



Loremo: 2 cilinder turbodiesel, 20 pk, 450 kg en 160 km/uur. Verbruik 1,5 liter per 100 km! Die gaat het worden in 2009. (voor slechts 11.000 euri). Dat komt al aardig in de buurt van die Yamaha R6.
Naar Loremo
Tulipo

De bumper

Vandaag had ik een dagje vrij. Vanmorgen hebben we een lentewandeling gedaan met de klas van onze dochter, vanmiddag lekker prutsen aan de blauwe. Ik had met Jan de lasser gebeld over hoe te slijpen rond de vrijgelegde roestgaten (zie hiervoor), en mij instructies laten geven; zo recht mogelijk en alle roest weghalen. Dat leek simpel. Dat heb ik geprobeerd, maar ik had steeds in het achterhoofd de woorden van Jan: "Als het niet lukt, dan zal ik het wel doen". Geen goede gedachten als je voor de eerste keer de slijptol in je geliefde old- of beter youngtimer gaat zetten. Het resultaat was dan ook hier en daar een paar rechte snedes, die weinig zullen uitmaken op het werk dat gedaan moet worden. Ik ben bang dat ik teveel weghaal of onvakkundig gaten maak die dan met veel capriolen weer gelast moeten worden. Dan maar de voorbumper die al lang half vast hangt, losgemaakt. Geen grote opgave, hier en daar een schroefje doorslijpen dat toch moervast geroest is en het ding afpakken.
En ook een vrije blik op de onderkant van de voor- spatborden, 'niet sglechkt' voor een auto van 18 jaar oud!

De volgende stap zal zijn toch maar Jan te roepen en de zaak professioneel te laten dichtmaken.
Tulipo

Forza Alfa!

Vandaag niet veel uitgespookt, morgen gaat het gebeuren.
Wel een leuk prulletje gemaakt.
Tulipo

Testrijden

Waarom een nieuwe? De QV is verreweg op de hond; oplappen zal pieken gaan kosten. Pieken die we beter in de blauwe heer willen steken. Maar toch willen we niet zonder vervoer, betrouwbaar vervoer! Keuze numer twee: Fiat Multipla 1.6 16v ELX. (nummer 1 was een Fiat Marea 2.0 ELX. Even nog uitleggen waarom een Fiat. Het is een bijzonder creatief merk met een degelijke uistraling, eigenwijs en sportief genoeg om aan onze wensen te voldoen en praktisch genoeg om voor ons in aanmerking te komen. Lancia is ook een aardig merk, maar niet echt praktisch in de modelvoering. De enige serieuze Alfa die voor vervanging in aanmerking komt, de 156 SW is gewoon nog te duur).
Multipla: Wat een auto. Zes zitplaatsen in twee rijden verdeeld, een supergrote achterklep, makkelijke individueel te verwijderen stoelen en alle serieuze opties, zoals daar zijn: airco, stuurbekrachtiging en (deze) met trekhaak. Electrische ramen, airbags en ABS is meegenomen. Maar leuk ook om in te rijden, stuurt lekker licht en tegen de verwachting in, het ding weegt 1275 kg, met een 1600 motor toch nog aardig pittig. In verhouding tot een tweeliter Espace is de Multipla nog een rappe sprinter. Een rondje gemaakt rond Venlo, samen met Marianne die nog meer onder de indruk was dan ik. Zij had de auto het liefst meteen meegenomen (zie foto). Maar als met de Marea, die ik het liefst meteen had laten inpakken, hebben we een paar dagen bedenktijd gevraagd. Waarom nu toch geen nieuwe?
We zijn niet goed bezig, we moeten gewoon doorwerken aan die blauwe heer en niet te lang naar andere auto's kijken. Die blauwe is heel goed te maken en voor minder centen dan een Multipla, Marea of Mini.
Dus geen gezeik, aan de bak en werken aan die SW. Morgen begin ik weer; voorbumper verwijderen.
Tulipo

D'n hiemel

Vorige week de hemel verwijderd.
Niet de echte, natuurlijk. Nee, de binnenbekleding van het dak uit de blauwe heer. Dat ging goed en was nodig. In de achterste hoek van het dak zitten een paar lelijke plekjes die ik zo beter kan bereiken en behandelen. En passant de deurrubbers eens losgehad. Alles zag er heel netjes uit, op hier en daar een naad die beroest is.
Deze hemel is echt smerig door de vorige eigenaar, een zware roker, die daarom volgens mij naar de echte hemel moet zijn gegaan of binnenkort zal gaan. Gelukkig heb ik nog een reservehemel uit mijn champagne-SW. Die staat nog steeds te wacchten op ontleding, maar daarvoor zal ik eerst de blauwe heer gerepareerd meoten hebben. Bruikbare vitale delen uit de champagne-SW ga ik dan pas overhevelen. Onze kelder kan dat momenteel niet aan, die is al behoorlijk opgestockt met SW-delen. De rest gaat in de verkoop.
Ik vraag mij af of er nog veel type-II delen gevraagd of aangeboden worden. Er staat momenteeel een 89-er 1.7 QV SW te koop op www.mobile.de ergens achter Osnabrueck; 650 euri. Schijnt een Zwitserse import te zijn, want naar mijn weten zijn deze in Duitsland en ook in Nederland niet geleverd. alfa was de tijd toch al ver vooruit met een snelle en sportieve bestelwagen. Tegenwoordig zie je niet anders, als je al een echte combi-variant kunt krijgen. Iedereen roept toch tegenwoordig om een monospace: de Scenics, Zafira's, C- en S-max'en, Espace's en Touaregs zijn niet meer aan te slepen. De enige echt originele uitschieter blijft naar mijn smaak dan toch de Multipla. Wat een leuk ding, je kunt er met drie personen voorin zitten! Fiat is toch wel de koning onder de autocreateurs, kan Renault roepen wat wil.
Maar goed, het werk vordert, maar langzaam. Ik doe mijn best.

Tulipo

Oh, onze lokale frietboer rijdt de naar mijn idee perfecte Alfa. Alleen die wielen, daar ben ik nog niet helemaal uit ...

Gevoelig plekje

Vandaag een uurtje gewerkt aan de bumperophanging van de Vlaamse blauwe heer. Vooral aan de linkerkant was de vloer onder de het bevestigingsijzer doorgeroest. Dat komt bij de oudere types 33 helaas veelvuldig voor. Bij de door Pininfarina maatgemaakte SW's ook. Nu blijkt hoe de constructie van de SW is ten opzichte van de normale hatchback; de vloerplaat is met een 15 cm verlengd (op de foto te zien aan de naad rechts van de vier gaten in de vloer), met daarop de nieuwe achtersteven van de SW. Die blijkt overigens ook niet geheel roestvrij. Condens heeft hier huisgehouden in de lasnaden en de moeilijke hoekjes. Voor het eerst heb ik vandaag gekeken onder, of beter boven, de hemel. In de rechterhoek boven de klepscharnier zat ook een plekje dat bijzondere aandacht verdient. Daaronder, boven het rechterachterlicht was al eens door de vorige eigenaar onderhanden genomen, maar dat was maar provisorisch. Dat moet beter kunnen, en ik zal Jan daartoe eens braaf moeten vragen, want het is een moeilijk bereikbaar punt.

Voor het eerst de flex erin gezet en wel in de wielkasten aan de rechterkant. Daar moet ik nog mee leren omgaan, dat gaat razendsnel, en voordat je het weet heb je een gat waar je met paard en wagen in kan draaien. Voordat ik daar mee verder ga, ga ik eens wat oefenen op die dorpels, dat is groot en overzichtelijk. De rem-en benzineleidingen eronder wel eerst even weghalen! Ik zal Jan nog maar eens bellen om te vragen hoe precies te werk te gaan.

Alles gaat veel langzamer dan gehoopt. Tijd, of het gebrek daaraan, is voorlopig nog mijn grootste probleem. Maar lichaamsbeweging is essentieel en daarom heb ik vanmiddag mijn rode kanonskogel nog eens uitgelaten; die hangt nu weer schoon aan de haak, in tegenstelling tot mijn jack, dat nog in de was zal moeten.

Tulipo

Een uurtje vrij...

Gelukkig, de kop is er weer vanaf. Gisteravond had ik een uurtje echt zin om wat te doen en dat is me goed afgegaan. Ik denk dat ik het weer te pakken heb, ik zie echt uit naar vanavond naar de volgende klus.

Wat heb ik gisteren gedaan? De dikke bitaklaag die op de vloer ligt, eraf gekapt met een oude kapbeitel van mijn opa, en de roestige plekken blootgelegd. Dit aan de rechterkant. Ik sta toch elke keer weer verbaast te kijken hoe goed deze Antwerpse 'bleu lord' is; enkel de dorpels hebben grote doorroestingen en de bumperophanging achteren. Hier en daar zijn er klein plekjes. De vloer is bijne helemaal intact, voorzover het te zien is natuurlijk. Het zal noodzakelijk zijn hier en daar steeksproefsgewijs wat openingen i de bitak te maken om te controleren of er werkelijk geen verdere roest onder zit.

Inmiddels zie ik deze blog als de stok achter de deur om mij r dagelijks aan te herinneren dat er nog een klusje wacht. Het werkt moet ik zeggen, en ik ben blij toe.

Vanavond de linkerkant en dan de flex erin!

Tulipo

Het jaar goed begonnen...?

Nu ja, de plannen voor de vrije dagen rondom kerst en nieuwjaar waren reuze, maar niets is er vanuit gekomen. Griep: ziek, zwak en misselijk.
Wel is Jan de lasser langsgeweest en heeft de roestplekken bekeken. Die had ik gevraagd eens te komen kijken naar mijn Sportwagon, maar niet verteld dat we een andere, Vlaamse hadden gekocht die aanmerkelijk beter was. Ik had die Vlaming natuurlijk niet gekocht als ik er niet van overtuigd was dat die veel beter was, en dat bleek ook.

Ik had de indruk dat alles nogal meeviel, gelukkig was Jan het met mij eens. Ook achterop, de bumperbevestiging is kritisch bezien. De zijruitjes achter de C-stijl idem. Daar zal ik nog wat werk aan hebben. Gelukkig heb ik nog een set goede raamstijlen in mijn oude SW. Jan kent nog een man die mij daarmee kan helpen te vervangen. De roest onder langs het achterste nummerplaatscherm, zal ik moeten laten stralen om de roest er volledig af te krijgen.
Deze plekken hebben de prioriteit: dorpels, raamlijst en bumperbevestiging achterin; gelukkig alles binnenin en onderop, zodat schoon spuitwerk achterwege kan blijven.
Op de foto de velgen die de verkoper uit Antwerpen had gemonteerd. Deze telefoonschijfvelgen zijn razendpopulair en daarom duur. Ik heb ze nooit mooi gevonden. Bovendien, zie je ze niet als je in de auto zit... Ik heb ze geruild voor een set Alfasud Spintvelgen 13 inch met normale breedte banden die bijna nieuw zijn. Bovendien was onze Antwerpenar zo blij dat hij spontaan aanbood de 33 naar Limburg te brengen. Wat wij natuurlijk graag aannamen. Pffh, telefoonschijven....



Als het laswerk is gedaan wil ik de remmen eens goed nakijken en dan ga ik hem invoeren.

Maar eerst ga ik komende week eens zien of mijn flex nog werkt.

Tulipo 060107

Introduction

Meet Lord Blue, a blue Alfa 33 Sportwagon 1.3S from 1989 I imported in 2006 from Antwerp, Belgium to The Netherlands to restorate it, .

All in all, the work is relatively easy but my job, my family and other activities are time consuming. In addition, I enjoy very much doing as much work as possible by myself, for as little money as possible. 

Read about the project, my progress and delays, curses and infatuations.

Het jaar van de sportwagon

Hee hallo,
Nu dan, een eigen blog.... Moet de wereld daar blij mee zijn. We zullen zien.
In ieder geval ga ik hier voor intimi en geinteresseerden een verslag bijhouden van mijn werkzaamheden aan de Alfa 33 Sportwagon die sinds augustus in mijn garage staat te wachten op betere tijden.

Maar eerst even vooraf. Vanaf ongeveer 1996 reden we een Alfa Romeo 33 1.3 S Sportwagon, die ons eigenlijk min of meer in de schoot geworpen werd. Mijn Marianne had deze champagnegrijze bestelvariant van de 33 zien staan, ter vervanging van onze zieltogende eend uit 1985. Het ding gereden met een neef die verstand van zaken had en besloten de gok te wagen. De verkopende garage heeft de auto toen volledig nagekeken, een APK erop gezet, eens goed geboend en drie maanden garantie verleend. Na vier eenden en heel veel auto's gereden te hebben voor mijn werk, nooit zo'n fijne auto gereden. en lekker praktisch bovendien. Marianne was er meteen verliefd op.
Na ongeveer zeven jaren was echter de tijd voor vervanging rijp en ik had nu meer vermogen op het oog; een 1.7 moest er komen (1.3S heeft al 86 pk, een 1.7 nog meer!). OK, het is een hatchback uit 1987 geworden, een zwarte, uit Brussel ingevoerd en op kenteken gezet zonder enkel probleem. Een 33 1.7 QV met dubbele Webers en heel veel trekkracht, overal. Heerlijk. Van eerste eigenaar, maar had eigelijk meer onderhoud nodig dan ik eraan kon geven en zodoende is ook deze kanonskogel na drie jaren snel verouderd.
En op zoek naar een nieuwe, oude, stootten we op een blauwe Sportwagon, nu in Antwerpen, uit 1989. Strak in de lak en goed in het plaatwerk. Die staat nu in de garage, te wachten.

2007 Gaat het jaar van de Sportwagon worden. Zeker weten!
Tulipo 01012007