Rooje

Tja, regelmatige lezers konden het al weten, anderen vermoeden. Al een hele tijd zijn we op zoek naar een vervanger van de QV, die sinds een jaar neit meer de aandacht kreeg die hij eigenlijk, gezien zijn historie en kwaliteiten verdiende. QV kochten we vier jaar gelden van de eerste eigenaar, een Fransman uit Brussel, met een duitse echtgenote die de auto prefereerde boven hun nagelnieuwe 147. Die Fransoos leverde de QV mooi af in Hasselt waar ik mijn SW-platen erop schroefde en naar huis gereden ben. Vier jaar trouwe dienst en nu vervangen door een type III, een rooje 1.3 nog wel. Eigenlijk is het schandalig, maar deze type III is een verhaal apart. Gekocht bij Autovedo in Echt. het ding stond al een hele tijd en ik had hem al gezien. Maar een rooje wilde ik nooit en toen ook niet. Ik had er niet meer naar gekeken, toen vorige maand Marianne meldde, die heeft een neus voor dergelijke zaken, dat hij maar 71.000 km op de teller had. Dat is niet veel voor een rooje 1.3 uit '92 en mijn interesse was nu wel gewekt. De QV gestart en naar Echt gereden voor een testrit. Marianne was helemaal in haar nopjes, ze heeft alleen maar op de parkeerplaats gereden, maar met de stuurbekrachtiging was ze meteen vertrouwd. 's-Anderendaags meteen teruggebeld en de koop gesloten. Vorige week opgehaald. Drie kleuren rood, maar deze auto is van binnen EN van buiten nog als nieuw! En servostuur, nieuwe banden, goede remmen, goede uitlaat. We zijn weer volledig mobiel.
De QV is een ander verhaal. Met enige spijt heb ik hem gestript en ben ik bezig het blok te verwijderen. De kelder raakt alweer aardig gevuld met reservedelen, maar die komen bij de SW goed van pas: skirts, stbilisatorstang voor, voorbumper, leren stuurwiel, electrische prullaria en natuurlijk de 1700-blok. Die laat ik reviseren en leg hem in de blauwe. Zo krijgt blauwe heer uit Antwerpen een donorhart van een Franse QV uit Brussel. Wacht maar eens, ls dat project klaar is, dan staat er wat moois op de oprit! Maar daartoe moet ik eerst de lasman aan het werk zetten en daarna een degelijke schoonmaak- en tectyleerbeurt laten doen. Mijn champagnegrijze SW moet dan nog wat zaakjes doneren aan de blauwe heer; een hemel, de trekhaak, de achterste zijruitjes, interieurdelen en nog wat gerief.
Ach voorlopig zijn we nog even bezig. Dat houdt ons van de straat. Voorlopig!
Tulipo

De tank

Vandaag de benzinetank verwijderd. Niet dat dat nu echt nodig was, de rem- en benzineleidingen liggen in de weg als er gelast moet gaan worden. Daarnaast kan een kleine controle van de tank en de aanvoeropening naar de tank toe, echt geen kwaad. Zeker niet bij de 33. De tankopening vertoont nog geen jeugdpuistjes, en de verwijdering van de zichtontnemende delen aan de binnenkant, leverde vooralsnog geen verontrustende beelden op. De vloer boven de tanks was overigens ook schoon. Dat kan niet gezegd worden van de ophanging van de wielen en de uiteinden van de dorpels. De ophanging van de achterwielen is tamelijk roestig en zal een grondige poetsbeurt moeten ondergaan. De dorpels, de eigenlijke reden van de hele operatie, heb ik nog ontdaan van overbodige kit en bitak, om de roestplekken bloot te leggen. en dat viel niet overmatig tegen.
De opgebokte auto is langzaam toch helemaal gestript. De tank zal ik moeten nalopen op lekkages; vol laten lopen met water. Er is behoorlijke rost aan de linkerkant van de tank, die ik kan wegschuren. Of dat gaten oplevert is te bezien. Een nieuwe tank moet ook op te sporen zijn, maar ik heb nog niets gevonden.
Morgen inspectie van de tank, opschuren wielophanging en verwijderen benzineleidingen onder de dorpels.




















Oh, gisteren naar M-Gladbach gekacheld om een Lancia Thema 2.0 16V ie SW Pininfarina te bezichtigen. Ik had zo'n bak nog nooit gezien, alleen op plaatjes, terwijl hij uit dezelfde tijd stamt als onze eigen 33 SW, en van Pininfarina is. De turk die de wagen te koop had staan, had een smoezelig zaakje aan de 'autostrada' Krefelderstrasse in Gladbach. Hij vroeg 1450 euro. Het ding startte al niet en de achterremmen zaten muurvast. Meneer had geen platen, dus we mochten alleen op de plaats van zijn bedrijf rijden, met vaste remmen ... Tjonge! Maar de Lancia was echt FANTASTISCH; nappaleren bekleding, superluxe accesoirie, airco, veel, heel veel plaats. Maar ik heb niet toegehapt. gelukkig. Marianne hielt mij tegen en dat was maar goed ook. Ik heb er ook geen spijt van, maar wat een wagen, een echte luxetank!! (Hier staat er nog eentje, nog beter). Het niet kopen van deze auto was wel weer een hele stimulans om onze eigen SW weer eens goed aan te pakken. (Maar ik hou die bakken in de gaten.)