Een uurtje vrij...

Gelukkig, de kop is er weer vanaf. Gisteravond had ik een uurtje echt zin om wat te doen en dat is me goed afgegaan. Ik denk dat ik het weer te pakken heb, ik zie echt uit naar vanavond naar de volgende klus.

Wat heb ik gisteren gedaan? De dikke bitaklaag die op de vloer ligt, eraf gekapt met een oude kapbeitel van mijn opa, en de roestige plekken blootgelegd. Dit aan de rechterkant. Ik sta toch elke keer weer verbaast te kijken hoe goed deze Antwerpse 'bleu lord' is; enkel de dorpels hebben grote doorroestingen en de bumperophanging achteren. Hier en daar zijn er klein plekjes. De vloer is bijne helemaal intact, voorzover het te zien is natuurlijk. Het zal noodzakelijk zijn hier en daar steeksproefsgewijs wat openingen i de bitak te maken om te controleren of er werkelijk geen verdere roest onder zit.

Inmiddels zie ik deze blog als de stok achter de deur om mij r dagelijks aan te herinneren dat er nog een klusje wacht. Het werkt moet ik zeggen, en ik ben blij toe.

Vanavond de linkerkant en dan de flex erin!

Tulipo

Het jaar goed begonnen...?

Nu ja, de plannen voor de vrije dagen rondom kerst en nieuwjaar waren reuze, maar niets is er vanuit gekomen. Griep: ziek, zwak en misselijk.
Wel is Jan de lasser langsgeweest en heeft de roestplekken bekeken. Die had ik gevraagd eens te komen kijken naar mijn Sportwagon, maar niet verteld dat we een andere, Vlaamse hadden gekocht die aanmerkelijk beter was. Ik had die Vlaming natuurlijk niet gekocht als ik er niet van overtuigd was dat die veel beter was, en dat bleek ook.

Ik had de indruk dat alles nogal meeviel, gelukkig was Jan het met mij eens. Ook achterop, de bumperbevestiging is kritisch bezien. De zijruitjes achter de C-stijl idem. Daar zal ik nog wat werk aan hebben. Gelukkig heb ik nog een set goede raamstijlen in mijn oude SW. Jan kent nog een man die mij daarmee kan helpen te vervangen. De roest onder langs het achterste nummerplaatscherm, zal ik moeten laten stralen om de roest er volledig af te krijgen.
Deze plekken hebben de prioriteit: dorpels, raamlijst en bumperbevestiging achterin; gelukkig alles binnenin en onderop, zodat schoon spuitwerk achterwege kan blijven.
Op de foto de velgen die de verkoper uit Antwerpen had gemonteerd. Deze telefoonschijfvelgen zijn razendpopulair en daarom duur. Ik heb ze nooit mooi gevonden. Bovendien, zie je ze niet als je in de auto zit... Ik heb ze geruild voor een set Alfasud Spintvelgen 13 inch met normale breedte banden die bijna nieuw zijn. Bovendien was onze Antwerpenar zo blij dat hij spontaan aanbood de 33 naar Limburg te brengen. Wat wij natuurlijk graag aannamen. Pffh, telefoonschijven....



Als het laswerk is gedaan wil ik de remmen eens goed nakijken en dan ga ik hem invoeren.

Maar eerst ga ik komende week eens zien of mijn flex nog werkt.

Tulipo 060107

Introduction

Meet Lord Blue, a blue Alfa 33 Sportwagon 1.3S from 1989 I imported in 2006 from Antwerp, Belgium to The Netherlands to restorate it, .

All in all, the work is relatively easy but my job, my family and other activities are time consuming. In addition, I enjoy very much doing as much work as possible by myself, for as little money as possible. 

Read about the project, my progress and delays, curses and infatuations.

Het jaar van de sportwagon

Hee hallo,
Nu dan, een eigen blog.... Moet de wereld daar blij mee zijn. We zullen zien.
In ieder geval ga ik hier voor intimi en geinteresseerden een verslag bijhouden van mijn werkzaamheden aan de Alfa 33 Sportwagon die sinds augustus in mijn garage staat te wachten op betere tijden.

Maar eerst even vooraf. Vanaf ongeveer 1996 reden we een Alfa Romeo 33 1.3 S Sportwagon, die ons eigenlijk min of meer in de schoot geworpen werd. Mijn Marianne had deze champagnegrijze bestelvariant van de 33 zien staan, ter vervanging van onze zieltogende eend uit 1985. Het ding gereden met een neef die verstand van zaken had en besloten de gok te wagen. De verkopende garage heeft de auto toen volledig nagekeken, een APK erop gezet, eens goed geboend en drie maanden garantie verleend. Na vier eenden en heel veel auto's gereden te hebben voor mijn werk, nooit zo'n fijne auto gereden. en lekker praktisch bovendien. Marianne was er meteen verliefd op.
Na ongeveer zeven jaren was echter de tijd voor vervanging rijp en ik had nu meer vermogen op het oog; een 1.7 moest er komen (1.3S heeft al 86 pk, een 1.7 nog meer!). OK, het is een hatchback uit 1987 geworden, een zwarte, uit Brussel ingevoerd en op kenteken gezet zonder enkel probleem. Een 33 1.7 QV met dubbele Webers en heel veel trekkracht, overal. Heerlijk. Van eerste eigenaar, maar had eigelijk meer onderhoud nodig dan ik eraan kon geven en zodoende is ook deze kanonskogel na drie jaren snel verouderd.
En op zoek naar een nieuwe, oude, stootten we op een blauwe Sportwagon, nu in Antwerpen, uit 1989. Strak in de lak en goed in het plaatwerk. Die staat nu in de garage, te wachten.

2007 Gaat het jaar van de Sportwagon worden. Zeker weten!
Tulipo 01012007