De tank en de schotten

Vandaag de hele dag gekloot om de benzine op een normale manier bij de carburatuers te krijgen. Gisteravond had ik de benzine al afgetapt, wat niet altijd een prettig werkje is. Gelukkig had ik van buurman Mike een slangetje gekregen en daarmee lukte het goed. Vanmorgen begon het met demonteren van de tank (met hulp van mijn lieftallige assistente Kiki) en een poging de onderdoorvoeringen van de schotten in de tank door te prikken naar het kleine bakje. Dat bleek een illusie. De gaatjes waren open en het bakje kreeg benzine vanuit de tank en er liep benzine uit het bakje naar de tank. Het proleem leek dus ergens anders te zitten. De montage van de tank onder de auto was snel weer gereed. Met een beetje benzine op de carburateurs en een frisse opgeladen accu uit de 146 weer geprobeerd. Niente!

Gelukkig was buurman Mike even overgestoken en samen hebben we de diagnose nog eens scherp gesteld. Er kwam alleen lucht. De leidingen naar de tank, onder de zijkant van de auto had ik al eens getest op (lucht)lekkage. Het euvel moest dus liggen in de tank zelf. Er bleek gewoonweg geen benzine aan het einde van de leiding te zitten, alsof de tank leeg was. De aanzuigpijp bleek ook lang genoeg en goed egemonteerd.. De benzineverklikker in de auto gaf ook aan dat de tank leeg was, terwijl er toch 20 liter Euro95 in zaten.

Een wijze Alfist heeft ooit gezegd: het moet niet te gemakkelijk gaan, anders ben je te snel klaar.

Gelukkig heb ik de redelijk goede tank van mijn grijze SW nog. die heeft slechts oppervlakkige roest en is van binnen beter dan de tank die er nu onder ligt. Schuren, Brunoxen, spuiten. Gelukkig heb ik nog even tijd.

Wie bewaart, heeft wat: de oude tank uit de grijze komt nog van pas.